De architect was Constant Panis uit Tilburg. Hij was een aanhanger van de Amsterdamse School, hij ontwierp een achthoekig gebouw zonder zuilen, de koepelconstructie hangt aan heel wat kubieke meters hout. Je komt daar natuurlijk nooit; maar hier geldt: ook wat je niet ziet is indrukwekkend. Eloy en Theo Brom uit Utrecht ontwierpen het interieur, zij fungeerden als de binnenhuisarchitecten. Ze waren volop in de Art Deco, met aandacht voor details, symbolen, pracht en praal: het mocht allemaal glimmen en glanzen. Toon Berg uit Dordrecht maakte de ramen, het glas-in-lood (1924).

De Fraters van Tilburg hadden in de jaren vijftig dringend een nieuwe kloosterkapel nodig, en de Efteling had handen nodig voor het vullen van de eitjes van de Stenen Kip. Een deal was vlug gesloten: tegen een loon van een halve cent per ei vulden de fraters de plastic eieren met kleinoden en snoepjes. Duizenden eieren later had de kloosterorde genoeg verdiend om hun kapel te kunnen vernieuwen.

Jan van Eijck vestigde de aandacht op de tekens van de dierenriem, hij liet ons omhoog kijken naar de betonnen rand waar de koepel op rust. Hij liet ons “mediteren” over de zes deugden die in het Latijn op de ramen staan: vroomheid, kuisheid, nederigheid, versterving, zachtmoedigheid, gehoorzaamheid. De laatste destijds nog de belangrijkste deugd. Hij had een anekdote over 16 jongens die naar huis werden gestuurd omdat ze stiekem naar de kermis gingen. De kapel was niet meteen klaar en in vol ornaat, daar gingen een aantal jaren overheen. Het marmeren altaar kwam in 1930, zo ook het orgel van de Gebr. Vermeulen uit Weert. Nadien vraag uit de zaal: is het orgel nog bespeelbaar, is het nog te horen? Antwoord van het management: er wordt aan gewerkt, wellicht dit jaar nog te beluisteren. Lucas van Hoek ging tussen 1946 en 1949 aan de slag met muurschilderingen, hij liet geen plekje wit. Zijn stijl wordt “katholieke barok” genoemd, het verdraagt zich prima met Art Deco. De banken kwamen pas in 1959, gemaakt in Dongen van Slavonisch eikenhout, 27 rijen. De banken zijn verspreid over het Heem, in het CC Jan van Besouw, de Beukenflat en God weet waar niet. Na de pauze keken we omlaag, naar de vloer, de tegeltjes, en naar de beelden van Maria en Jozef ook van hout, uit Noord-Italië, aanvankelijk blank, later van kleur voorzien.