De architect was Constant Panis uit Tilburg. Hij was een aanhanger van de Amsterdamse School, hij ontwierp een achthoekig gebouw zonder zuilen, de koepelconstructie hangt aan heel wat kubieke meters hout. Je komt daar natuurlijk nooit; maar hier geldt: ook wat je niet ziet is indrukwekkend. Eloy en Theo Brom uit Utrecht ontwierpen het interieur, zij fungeerden als de binnenhuisarchitecten. Ze waren volop in de Art Deco, met aandacht voor details, symbolen, pracht en praal: het mocht allemaal glimmen en glanzen. Toon Berg uit Dordrecht maakte de ramen, het glas-in-lood (1924).

• halve rozetramen (1924) voor de kapel van de Fraters van Tilburg in Goirle

De Fraters van Tilburg hadden in de jaren vijftig dringend een nieuwe kloosterkapel nodig, en de Efteling had handen nodig voor het vullen van de eitjes van de Stenen Kip. Een deal was vlug gesloten: tegen een loon van een halve cent per ei vulden de fraters de plastic eieren met kleinoden en snoepjes. Duizenden eieren later had de kloosterorde genoeg verdiend om hun kapel te kunnen vernieuwen.

Jan van Eijck vestigde de aandacht op de tekens van de dierenriem, hij liet ons omhoog kijken naar de betonnen rand waar de koepel op rust. Hij liet ons “mediteren” over de zes deugden die in het Latijn op de ramen staan: vroomheid, kuisheid, nederigheid, versterving, zachtmoedigheid, gehoorzaamheid. De laatste destijds nog de belangrijkste deugd. Hij had een anekdote over 16 jongens die naar huis werden gestuurd omdat ze stiekem naar de kermis gingen. De kapel was niet meteen klaar en in vol ornaat, daar gingen een aantal jaren overheen. Het marmeren altaar kwam in 1930, zo ook het orgel van de Gebr. Vermeulen uit Weert. Nadien vraag uit de zaal: is het orgel nog bespeelbaar, is het nog te horen? Antwoord van het management: er wordt aan gewerkt, wellicht dit jaar nog te beluisteren. Lucas van Hoek ging tussen 1946 en 1949 aan de slag met muurschilderingen, hij liet geen plekje wit. Zijn stijl wordt “katholieke barok” genoemd, het verdraagt zich prima met Art Deco. De banken kwamen pas in 1959, gemaakt in Dongen van Slavonisch eikenhout, 27 rijen. De banken zijn verspreid over het Heem, in het CC Jan van Besouw, de Beukenflat en God weet waar niet. Na de pauze keken we omlaag, naar de vloer, de tegeltjes, en naar de beelden van Maria en Jozef ook van hout, uit Noord-Italië, aanvankelijk blank, later van kleur voorzien.

• Ontstaan:

  Het gebied, voorheen bekend als Steenvoirt, kreeg de naam Nieuwkerk. In 1799 werd de grenskerk vervangen door het kapelletje Sint-Jans-Gool. 

   
• Landgoed:

  Rondom de kapel ontstond een landgoed, waar de heer De Betzenbroek een klooster liet bouwen. Het klooster werd ingewijd op 1 juni 1913 en diende als opleidingscentrum voor priesters in opleiding. 

   
• Wisseling van bestemming:

  Eind jaren '50 nam de trappistenorde het klooster over. Later werd het een rusthuis voor terugkerende zusters en bood het onderdak aan de Priesterbroederschap Sint Pius X en een Maastrichtse congregatie. 

   
• Niet-religieuze bestemming:

  In 1997 werd het klooster verkocht en kreeg het een niet-religieuze bestemming als bezinnings- en congrescentrum. In 2006 werd het als zodanig geopend, maar deze formule bleek niet levensvatbaar. 

   
• Huidige bestemming:

  In 2018 is het klooster omgebouwd tot een plek waar iedereen welkom is en waar genoten kan worden, met behoud van de historische waarde van het complex.